Kościół parafialny

Dzięki swym zabiegom ks. Heinrich Hitschfeld w dniu 1 sierpnia 1908 r. utworzył parafię w Karpaczu a 26 kwietnia 1909 r. w święto Matki Bożej Dobrej Rady prace nad budową kościoła według projektu architekta Ludwika Schneidera, rozpoczął mistrz murarski Max Steiner z Kowar. Gdy podwaliny kościoła doprowadzono do poziomu podłogi, dnia 1 lipca 1909 r. nastąpiło uroczyste poświęcenie kamienia węgielnego przez arcyprezbitera, proboszcza Jeleniej Góry, ks. dziekana Franza Forche. Kamień węgielny znalazł się w murze za ołtarzem. Podczas uroczystości obecni byli: hrabina Brunislava Matuschka i jei syn, właściciel Miłkowa, Theodor Matuschka, hrabia Friedrich Schaffgotsch z Cieplic, radca handlowy Richter z Miłkowa, kapłani Jeleniogórskiej Rady Archiprezbiteriańskiej, przedstawiciele zarządu gminnego Karpacza i Płaczek oraz wielu znamienitych katolików z okolicy.

W miesiącu lipcu doprowadzane budowę do wysokości dachu. W sierpniu budowano dalej wieżę i położono więźbę dachową. W sobotę 11 września 1909 r., po osadzeniu belkowania kopuły wieży, świętowano uroczystość ustawienia więźby na kościele. W tym samym miesiącu rozpoczęli swoją pracę dekarze i blacharze. Dnia 28 października zakończone zostało krycie kopuły wieży miedzią przez majstra blacharskiego Alberta Konnpascha z Miłkowa. W tym samym dniu zostało przez tego samego mistrza blacharskiego wciągnięte na szczyt i zamocowane pozlacane zakończenie wieży z krzyżem.

Strop drewniany świątyni malował mistrz malarski Ryszard Richter z Kłodzka. Do jego dzieł należą także postacie czterech ewangelistów. W przedsionku na suficie namalowano czterech wielkich Doktorów Kościoła zachodniego: św. Ambrożego, św. Augustyna, św. Hieronima i św. Grzegorza Wielkiego. Witraż nad głównym ołtarzem przedstawiający koronację Najświętszej Maryi Panny, ufundował mistrz murarski Max Steiner z Kowar. Dwa boczne w prezbiterium ks. Hienrich Hitschteld i jego siostra. Pięć witraży w nawie głównej ufundował hrabia Theodor Matuschka. Witraże te przedstawiały postacie: św. Henryka patrona proboszcza z Miłkowa Hienricha Hitschtelda, św. Teodora patrona hrabiego Theodora Matuschki, św. Bronisławę patronkę hrabiny Brunislavy Matuschki, św. Bernarda i św. Benedykta.

Poświęcenie i pierwsze lata w dniu św. Anny, 26 lipca 1910 r., kościół został poświęcony i nadano mu tytuł Nawiedzenia Najświętsze Maryi Panny. Nadal pozostawał on jednak pod zarządem proboszcza z Miłkowa. Nowa świątynia usytuowana została w centralnym punkcie parafii, co stanowi ogromny walor dla sprawne prowadzenia działalności duszpasterskiej. Jeśli chodzi o formę architektoniczną świątyni, to można z pewnością uznać ją za nawiązującą do barokowego budownictwa tyrolskiego. Jej cechą charakterystyczną wyróżniającą spośród kościołów sąsiadujących parafii jest cebulasty hełm wieńczący wysoką wieżę. Nowo wybudowany kościół przez wiele lat cieszył się dobrym stanem technicznym, tym bardziej, że wykonany był z trwałego i solidnego budulca. Defektom ulegały w początkowym okresie jedynie niektóre elementy jego wyposażenia. Kiedy w 1925 r. do pracy w Karpaczu, skierowany został ks Grzegorz Renschke, parafia stała się samodzielną jednostką. Pełnił on swoją funkcję do 1935 r. Okres międzywojenny spowodował duży napływ ludności poszukującej pracy. Wraz z nimi przybyło wiele katolickich rodzin, w wyniku czego liczba katolików w Karpaczu ciągle rosła. Parafia obejmowała wtedy obecną miejscowość Ścięgny oraz ówczesne osady tworzące dzisiejszy Karpacz.

Wzrost liczby mieszkańców i rozwijający się ruch turystyczny wpłynął na decyzję o rozbudowie kościoła. W roku 1979 ks. proboszcz Franciszek Schirmer zapoczątkował rozbudowę według projektu inż. Antoniego Bila z Karpacza. Od marca rozpoczęto rok 1980 gromadzenie materiałów potrzebnych na ten cel. Przywieziono 500 ton granitu i przeszło 200 m3 drewna. Zakupiono 80 ton stali i 30 tys. sztuk cegły. Do pracy przystąpiła z ogromnym entuzjazmem miejscowa ludność. W bardzo szybkim tempie powstały fundamenty i wówczas grupa zatrudnionych górali mogła rozpocząć pracę przy stawianiu kamiennych ścian. Aby połączyć dwie części kościoła, rozebrano prezbiterium a wyciągnięte z jego ścian witraże zostały wstawione do nowej części kościoła. Cały wysiłek parafii w tym czasie skierowany był na rozbudowę kościoła. Dzięki wielkiej ofiarności i zaangażowaniu parafian budowa szybko posuwała się naprzód. W 1981 r. oddano do użytku parter, na którym mieściły się salki katechetyczne, a następnie pierwsze piętro z mieszkaniami dla księży wikariuszy oraz zakrystiami.

W następnym roku oddano do użytku nową część kościoła. Wewnątrz założono boazerię i wykonano posadzkę z marmuru. Położono instalacje elektryczną i zainstalowano nagłośnienie. Odmalowano zarówno starą jak i nową część swiątyni.
Ołtarz główny i pierwotne wyposażenie umieszczono w prezbiterium nowej części. W 1982 r. otynkowano wieżę oraz starą część kościoła i rozpoczęto budowę dwóch krużganków prowadzących do nowej części kościoła. Ich wykonawcą był  Antoni Bil, projektant świątyni. Na koniec 1982 r. uporządkowano teren wokół kościoła. Zasadzono drzewa i krzewy ozdobne. W roku 1983 zakończono budowę krużganków. Ukończono także posadzkę marmurową w starej części kościoła i obelkowano strop w nowej, nadając całości ładny wygląd. W tymże roku dokończono także prace wokół kościoła. Wybetonowano schody oraz wyasfaltowano plac kościelny. Zasadzono kolejne kwiaty i wybudowano murki z granitu, upiększające cały teren kościoła. W kolejnym roku ustawiono w nowej części świątyni ławki, które wykonano z modrzewia. Zbudowano również nowe konfesjonały i dwa duże ozdobne świeczniki, wykonane w pracowni artystycznej w Jeleniej Górze. Z roku  1985 pochodzi ambonka Słowa Bożego, ustawiona przy głównym ołtarzu. Rok 1986 definitywnie zamyka okres prac budowlanych. Przebudowano w tym roku prezbiterium, wykonując parkiet pod ołtarzem. Wykonano dziesięć klęczników, które stanowią swego rodzaju balaski oraz zainstalowano nowe oświetlenie. Z tego okresu pochodzą żyrandole umieszczone w obydwu częściach kościoła.

W  roku 2010 przypadło 100-lecie budowy kościoła parafialnego. Miejscowa wspólnota wiernych jubileusz ten postanowiła uczcić m.in. dwoma znaczącymi inwestycjami: generalnym remontem wieży kościoła oraz wstawieniem witraży w nowej części kościoła.

Remontu wieży dokonano w roku 2007, a witraże wstawiono w latach 2008-2009. Dzięki ofiarności wiernych i dotacji z Urzędu Marszałkowskiego Województwa Dolnośląskiego położono nowe poszycie z blachy miedzianej na kopule wieży i wykonano nową elewację. Witraże w całości sfinansowano z ofiar składanych przez miejscowych wiernych oraz turystów. Koszt obydwu inwestycji wyniósł blisko 500 tys. zł. Jubileusz kościoła zbiegł się z obchodami 50 rocznicy nadania Karpaczowi praw miejskich. Z tej okazji miasto wyemitowało okolicznościowy talar upamiętniający obydwie rocznice.