W Wielki Piątek 30 marca 2018 roku o godzinie 19:00 sprawowana była Liturgia Męki Pańskiej. Wielki Piątek jest jednym z dwóch dni w roku, w których nie sprawuje się Eucharystii.
Katolicka liturgia Wielkiego Piątku pełna jest przejmujących znaków i gestów. Można powiedzieć, że wprowadza nas w tajemnicę, która rozpoczyna się i kończy milczeniem. Na początku liturgii celebrans wraz z asystą wchodzi do świątyni w absolutnej ciszy i pada na twarz przed ołtarzem na znak totalnego uniżenia. Czytane tego dnia słowo Boże zaczyna się od izajaszowego opisu cierpienia Sługi Jahwe, by przejść do centralnego opisu męki i śmierci Jezusa według relacji ewangelisty Jana. Kolejnym ważnym momentem liturgii jest uroczysta modlitwa wiernych skupiająca w sobie wszystkich ludzi, ze szczególnym uwzględnieniem chrześcijan innych wyznań, żydów i niewierzących.
Centrum liturgii Wielkiego Piątku stanowi adoracja krzyża. Już w pierwszym wieku w Jerozolimie chrześcijanie zbierali się tego dnia przed świtem by adorować miejsce biczowania i złożenia do grobu Jezusa. Zwyczaj ten przetrwał w różnych formach, praktykowany obecnie jako uniżenie przed znakiem zwycięstwa chrześcijan. Adoracja krzyża ma tego dnia specjalny, najgłębszy charakter. Śpiewane trzykrotnie „oto drzewo krzyża, na którym zawisło zbawienie świata” uświadamia wiernym czym jest ten znak i jak wiele znaczy w życiu wierzących.
Po komunii świętej wierni w procesji udają się do symbolicznego grobu Jezusa, gdzie przez całą noc i kolejny dzień będzie przechowywany Najświętszy Sakrament. Tam, ponownie w ciszy i milczeniu wierni adorują pogrzebanego Jezusa.
