Żeby zrozumieć istotę ekumenizmu, powinniśmy najpierw dowiedzieć się, co tak naprawdę oznacza ten termin. Słowo „ekumenizm” pochodzi od greckiego terminu „oikumene” (łaciński odpowiednik „orbis”). W znaczeniu świeckim to tyle, co ziemia zamieszkana i uprawiana lub jej mieszkańcy. W znaczeniu religijnym chodzi o cały świat stworzony bądź sądzony przez Boga lub też świat, któremu apostołowie głoszą Ewangelię, a ponadto świat i ludzkość, w której urzeczywistnia się historia zbawienia. Z biegiem czasu wyrażenie zmieniło nieco swoje znaczenie. Pod koniec XIX w. i na początku XX w. we wspólnotach pozakatolickich ekumenizmem nazywano dążenia do zjednoczenia, zmniejszenia rażącego rozbicia chrześcijan na liczne wzajemnie zwalczające się denominacje. Ekumenizm, w jego klasycznej postaci, to idea, której celem i zadaniem jest kształtowanie postaw ludzkich w zakresie wiedzy o jedności chrześcijaństwa. Najpełniej realizuje ją ruch ekumeniczny, który swe atrybuty odnosi do zmiany społecznej w zakresie tej jedności. Jedności, a nie jednolitości.
Za siebie nawzajem... Od 18 do 25 stycznia trwał Tydzień Modlitw o Jedność Chrześcijan. Zanim przybrał on obecną formę, minęło wiele lat. Oto jak w skrócie można przedstawić jego historię.
- Około roku 1740 na terenie Szkocji rozpoczął działalność ruch zielonoświątkowy, który propagował w kościołach chrześcijańskich „modlitwę za siebie nawzajem”.
- W 1820 r. James Haldane Stewart opublikował „Wskazówki dla Zgromadzenia Ogólnego Chrześcijan oczekujących wylania Ducha Świętego”.
- Około 20 lat później niejaki Ignatius Spencer, nawrócony na katolicyzm, zaproponował utworzenie „Unii Modlitw o Jedność”.
- Mniej więcej w tym samym czasie Św. Wincenty Pallotti, który włączył do wspólnych modlitw intencje misyjne, umiejscowił tydzień modlitw o jedność chrześcijan w oktawie Objawienia Pańskiego, tj. od 6 do 13 stycznia.
- Warto odnotować, iż w 1867 r. w preambule do rezolucji I Międzynarodowej Konferencji Biskupów Anglikańskich „Lambeth” podkreślona została istotna rola modlitwy o jedność chrześcijan.
- W 1894 r. papież Leon XIII zachęcał do praktykowania w okolicach Uroczystości Zesłania Ducha Świętego oktawy modlitw o jedność.
- Zaś w 1908 r. Paul Wattson zainicjował zwyczaj obchodzenia Oktawy Jedności między Kościołami.
- W 1926 r. Ruch „Wiara i Porządek” (Faith and Order) rozpoczął publikowanie „Wskazówek na Oktawę Modlitw o Jedność Chrześcijan”.
- Francuski kapłan z Lyonu ks. Paweł Couturier w 1932 r. podjął praktykę wspólnych modlitw przedstawicieli różnych wyznań chrześcijańskich.
- W 1958r. Unité Chrétienne (Lyon, Francja) oraz Komisja „Wiara i Porządek” działająca w ramach Światowej Rady Kościołów rozpoczęły wspólne przygotowywanie materiałów na Tydzień Modlitw.
- W 1964 r. w Jerozolimie papież Paweł VI oraz Pariarcha Athenagoras I odmówili wspólnie Jezusową modlitwę: „Aby wszyscy byli jedno”.
- W 1964 r. Sobór Watykański II wydał Dekret o ekumenizmie, w którym podkreślił, iż sercem ruchu ekumenicznego jest modlitwa. Dekret zachęca jednocześnie do praktyki Tygodnia Modlitw.
- Komisja „Wiara i Porządek” oraz Sekretariat ds. Promowania Jedności Chrześcijan (obecnie Papieska Rada ds. Promowania Jedności Chrześcijan) rozpoczynają wspólne przygotowywanie tekstów Tygodnia Modlitw.
W Karpaczu od wielu już lat proboszczowie ks. Zenon Stoń z parafii katolickiej i ks. Edwin Pech z parafii ewangelickiej zapraszają do wspólnej modlitwy o jedność chrześcijan. Nabożeństwo a po nim spotkanie odbyły się również i w tym roku.
